Από ελληνικές ιστοσελίδες/εφημερίδες πληροφορηθήκαμε για την επίσκεψη στη Στοκχόλμη του προέδρου της Διαρκούς Επιτροπής Διοίκησης Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Ελληνικής Βουλής του βουλευτή Λάρισας κ. Μάξιμου Χαρακόπουλου και του Γραμματέα της Επιτροπής, βουλευτή Κοζάνης της ΝΔ, κ. Στάθη Κωνσταντινίδη «στο πλαίσιο ενημέρωσης για τις ελληνικές θέσεις επί του μεταναστευτικού και προσφυγικού ζητήματος εν όψει της Σουηδικής Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2023».

Από την Ελλάδα μάθαμε, επίσης, ότι οι κ.κ. βουλευτές συναντήθηκαν με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας στην ελληνική πρεσβεία της Στοκχόλμης, καθώς και με το προεδρείο της Ομοσπονδίας (την αντιπρόεδρο, την ταμία, και την υπεύθυνη πολιτιστικών). Σε δείπνο που παρέθεσε το προεδρείο (το φαγοπότι, τσάμπα πάντα, συνεχίζει να είναι η κύρια δραστηριότητα των προέδρων). Στο φαγοπότι, ο πρόεδρος έθεσε ένα και μοναδικό θέμα: «το θέμα των περιορισμών που έχουν τεθεί στη συμμετοχή των αποδήμων στις εθνικές εκλογές». Να υπενθυμίσω ότι ουδέποτε κανένας πρόεδρος, κανένα συμβούλιο, κανένα ελληνόφωνο έντυπο στη Σουηδία δεν υπέβαλλε ποτέ επεξεργασμένες προτάσεις για το δικαίωμα ψήφου των μεταναστών, ούτε είχε επεξεργασμένη θέση στο σημαντικό αυτό αίτημα, πέραν του: «ζητάμε τη δυνατότητα να ψηφίζουμε στον τόπο παραμονής μας». Μόνο ο Τοξότης έγραψε για τα επιχειρήματα που υπερθεμάτιζαν τόσο το δικαίωμα ψήφου χωρίς κανένα περιορισμό όσο και  την ψήφο με περιορισμούς και συγκεκριμένα κριτήρια  (βλέπε: http://www.toxotis.se/diafora/metanastes_ekloges.html).

Η συμμετοχή άλλωστε των ψηφοφόρων στις εκλογές (απ’ όλο τον κόσμο) του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, πριν χρεωκοπήσουν1 την Ελλάδα, ήταν δεδομένη με τις «ευκολίες» που τους παρείχαν οι κυβερνήσεις τους με τον στόλο της Ολυμπιακής με δωρεάν μεταφορά για διακοπές-ψηφοφορία στην Ελλάδα. Και επειδή αυτά πέρασαν ανεπιστρεπτί, ο Μωυσής λειτουργώντας σαν επαρχιακός κομματάρχης πιπιλίζει την καραμέλα για το δίκαιο του μετανάστη, που ποτέ δεν τον απασχόλησε.

Από τον κ. Μάξιμο Χαρακόπουλο μάθαμε ότι: «Οι ελληνικές κοινότητες αποτελούν την πιο στέρεη γέφυρα φιλίας και συνεργασίας με τη Σουηδία». Σε ποιές κοινότητες και ποιές δραστηριότητες αναφέρθηκε ο κ. βουλευτής; Έχει την καλοσύνη να μας πει μια. μόνο μια Κοινότητα με τέτοια ”πεζή” δραστηριότητα;

«Συζητήθηκε, επίσης, ο ρόλος της ομογένειας στην προάσπιση των εθνικών δικαίων, σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα, καθώς αυξάνονται οι διάφορες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει». Αν παραβλέψουμε τις γενικολογίες/αοριστολογίες, ρωτάμε συγκεκριμένα τον κ. βουλευτή: ποιά είναι τα εθνικά θέματα/δίκαια της Ελλάδας; Πώς ιεραρχούνται; Ύστερα από ποιές αναλύσεις και για το συμφέρον ποιανού προωθούνται; Το εθνικό συμφέρον της Χώρας ή του ”προστάτη”-ηγεμόνα κ. βουλευτά; Πώς είναι δυνατόν να δικαιωθεί η Χώρα με τον διχασμό της Ελληνικής Κοινωνίας που προκαλείτε και το νοσηρό κλίμα που καλλιεργείτε, κ. βουλευτά, με την κατάργηση των θεσμών και την εφαρμογή των νόμων που δεν αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση του συνόλου των πολιτών, αλλά καταστρατηγούνται για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα των λίγων, των ”άριστων”; (Χρηματιστήριο, ναρκόπλειο, Siemens, Novartis, παιδεραστές που αθωώνονται, ή δικάζονται και κυκλοφορούν ελεύθεροι, «Η Τουλουπάκη να μπει φυλακή2» που δεν έπαψε να φωνάζει «ο λαδέμπορας Γεωργιάδης» πολιτικό παιδί του Παπαδόπουλου, για να αναφέρω μερικά)

«Ακολούθως, οι Έλληνες βουλευτές είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν το «σαββατιάτικο» σχολείο της Στοκχόλμης … και να ενημερωθούν για τη λειτουργία του». Οι κ.κ. βουλευτές συνειδητά αγνόησαν και το δεύτερο σχολείο ελεύθερου χρόνου, ή εξαπατήθηκαν και δεν ενημερώθηκαν για την ύπαρξή του;  Είναι κρίμα που ένα τόσο ευαίσθητο θέμα αντιμετωπίζεται με τόση επιπολαιότητα κ.κ. βουλευτές.

«Τέλος, η ελληνική αντιπροσωπεία επισκέφθηκε την καθέδρα της μητρόπολης Σουηδίας και … εκ μέρους του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων κ. Κωνσταντίνου Τασούλα, προσέφερε στον επίσκοπο αργυρά μετάλλια με τις μορφές αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης». Εδώ η ασέβεια στους ήρωες του 1821 κερδίζει επάξια Ολυμπιακό χρυσό μετάλλιο, αφού ο «Εμμετικός ''αφορισμός'' Ελλήνων αγωνιστών (Επανάσταση 1821), από νεογενίτσαρους ''πατριάρχες'', συνεργούς των κατακτητών Οθωμανών-Τούρκων» ισχύει ακόμα. Ο Κολοκοτρώνης –και όλη του η οικογένεια– καθώς και οι αγωνιστές κλέφτες και αρματωλοί αφορίστηκαν το 1805 (περισσότεροι από 2.000 κυνηγήθηκαν και εξολοθρεύθηκαν. Επτά μόνο άτομα, ανάμεσά τους και ο Γέρος του Μωριά, διέφυγαν στη Ζάκυνθο και σώθηκαν από το μαχαίρι του Πατριάρχη, εκπρόσωπο του Θεού επί της Γης και Υπουργού του Σουλτάνου). Η Μπουμπουλίνα, οι νησιώτες, οι Σουλιώτες κ.α. είναι αφορισμένοι. Ο Ρήγας και η Επανάσταση δεν έτυχαν καλύτερης τύχης από το ιερατείο του Πατριαρχείου.

Το θεοκρατικό καθεστώς είναι το χειρότερο όλων, υποστηρίζει ο νεοέλληνας φιλόσοφος του Ελληνικού Διαφωτισμού Βενιαμίν Λέσβιος. Και «σ’ όλη τη διάρκεια της μακραίωνης δουλείας των Ελλήνων, ο ρόλος του κλήρου υπήρξε καταλυτικά αρνητικός σε κάθε ιδέα ξεσηκωμού του Γένους. Ορθόδοξος και καθολικός κλήρος, όχι απλώς συνιστούσαν υποταγή στο σουλτάνο, αλλά με κάθε τρόπο παρεμπόδιζαν κάθε ιδέα εξέγερσης». Άλλωστε ο ανώτερος κλήρος απολάμβανε πολλά προνόμια και δεν είχε κανέναν λόγο να αλλάξει η κατάσταση. Δούλοι του Θεού και δούλοι του σουλτάνου έπρεπε να παραμείνουν εσαεί οι δύσμοιροι ραγιάδες. Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού3. Υπήρξαν βέβαια και εξαιρέσεις, από τις πιο αξιοθαύμαστες μάλιστα, όπως ο Κύριλλος Λούκαρης, ο επίσκοπος Διονύσιος ο Φιλόσοφος κ.α. .Το γεγονός όμως αυτό δεν αναιρεί αλλά επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Οι αφορισμοί (κ.κ. βουλευταί, και εκπρόσωποι του Θεού επί της Γης) ΔΕΝ έχουν καταργηθεί-ανακληθεί, ενώ δεσποτάδες  και μεγαλόσχημοι αξιωματούχοι [πρωθυπουργοί, υπουργοί κ.α.] «υποκριτικά θεολογούν, καπηλικά πατριδολογούν, σεμνότυφα ηθικολογούν, κακόπιστα διαστρέφουν, κακόβουλα συκοφαντούν ..., και προβάλλουν τη θρησκεία την πατρίδα και την ηθική ασπίδα για τα πάθη τους και τα συμφέροντά τους». (Δ. Γληνός).

Παναγιώτης Καλογιάννης Δεκέμβρης 2022

 1Αφού βέβαια επιτήδειοι, καπάτσοι πρώτα γέμισαν τις τσέπες τους και άνοιξαν τραπεζιτικούς λογαριασμούς στην Εσπερία κ.α. .
2 Υπαγορεύοντας έτσι στους δικαστές τι πρέπει να δικάσουν και δεν επεμβαίνει κανείς δικαστικός λειτουργός να του κλείσει το στόμα.
3 Για τον ρόλο του ανώτερου κλήρου που δεν ήθελε την απελευθέρωση της Ελλάδας, είναι διαφωτιστικές οι θέσεις του Κοραή, του Ανώνυμο Έλληνα στην «Ελληνική Νομαρχία», του Βενιαμίν Λέσβιου κ.α. .